Του ονείρου ο τρελός... Νίκος ορφανίδης

Κάθε μέρα ένα σύννεφο
της σιωπής να με ντύνει
και το δάκρυ να ξήνει 
τις παλιές μου πληγές
κάθε νύχτα ένα όνειρο
την σιωπή μου να λύνει
και εσύ να με πνίγεις
με γλυκές αγκαλιές

Σαν αγέρας να τρέχω και αγάπες να γνέθω
σε κρυφό ουρανό
στο κρυφό σου αστέρι και ο κόσμος να λέει
του ονείρου ο τρελός

Μες στης νύχτας τα πέλαγα
με πολλές τρικυμίες
και να ζω τις παράφορες
τις δικές μας στιγμές
στου ονείρου τα κύματα
κι σιωπή σ’ απουσίες
ξέφρενες οι πορείες
σ’ έρωτα ξαστεριές

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου