Από νυχτέρι σε νυχτέρι κλειδωμένος
τρέχουν οι ώρες στων ανέμων τις ορδές
εγώ στην άκρη να ‘μαι πάντα δεδομένος
σε κάτι αλλόκοτες παλιές λαβωματιές.
Ήρθαν μπονάτσες στου καιρού τα περασμένα
μα είχε στερέψει της αγάπης η πηγή
ήρθανε κύματα και πήραν τα γραμμένα
μες στα απόνερα να ψάχνω μια στιγμή
Σ' ένα καρτέρι την αγάπη περιμένω
σπάζουν ελπίδες και τα όνειρα νεκρά
εγώ της νύχτας να ‘μαι πάντα δεδομένος
να χάνετε στ' απρόσμενα κι αυτή η ξαστεριά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου