Τρέχει ανάποδα η ζωή
μες στο ριπλέει της σιωπής
και στους ανέμους
Κι εγώ στους δρόμους της φυγείς
μ' ένα μαχαίρι στην ψυχή
αφού δεν ξημερώνει Κυριακή
στην Πραξιτέλους.
Τοίχοι με σχέδια και συνθήματα
γραμμένοι
κι επανάσταση σε μια γωνιά να
περιμένει,
Σαν την δική μου την ψυχή
που την σταυρώνουν τα γιατί
στα όνειρα της βυθισμένη
Πώς να ξεφύγω απ’ την ροή
αυτό το λέγαν οι σοφοί
αρχή του τέλους.
Πως θα ρθουν δύσκολοι καιροί
άφρωνες θα έχουν το κλειδί
και δεν θα ανθίσει η Κυριακή
στην Πραξιτέλους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου