Όλη η γής είναι στήθος μου... (Νικηφόρος Βρεττάκος)

Είδα στον ύπνο μου, πως μίκρυνες.
Πως έγινες ένα τριαντάφυλλο κόκκινο, Φρέσκο, σαν άκοπο. 
Σ’ είχα στο χέρι μου, τάχα, και πήγαινα, πήγαινα –
Πέρασα κι άφησα δεξιά τον Ταΰγετο. 
Στάθηκα μόνο, τον κοίταξα λίγο, ξαναπήρα τον δρόμο μου

κι’ όλο πήγαινα, πήγαινα –
Πού να σε βάλω; 

Όλη η γής είναι στήθος μου.