Βαρέθηκα... Νίκος Ορφανίδης.

Βαρέθηκα να ζω με παραμύθια

αυτόν τον κύκλο της ζωής
να ψάχνω στα όνειρά μου την αλήθεια
και να με πνίγει το σκοτάδι της αυγής

Κουράστηκα να ζω στα παραμύθια
σοφά τα φτιάξαν οι τρανοί
ήταν πουλιά τα χρόνια μου αλήθεια
και μου τ’ αρπάξανε για μια μπουκιά ψωμί

Σε ένα σχοινί δεμένες οι αλήθειες
να τις κρατούν έμποροι και αγύρτες
να μου μιλούν γι’ ανάσταση νεκρών
κι εγώ σκυφτός στις σάπιες μου συνήθειες
σ’ ένα κρανίου τόπο κάθε μέρα αιμορραγώ.

Βαρέθηκα να ζω με αλυσίδες

σ' ένα ταξίδι της σιωπής
παρέα να είμαι με τις νυχτερίδες
μες στου θεριού την σιχαμένη αναπνοή.

Κουράστηκα να ψάχνω την σκιά μου
κι’ αυτούς που σέρνουν το σχοινί
μες στον βυθό τα δίκια τα δικά μου
κι αυτή η άνοιξη ακόμα να φανεί

Nikos Orfanidis