Ζήλευες φίλε τα ψηλά,
πάνω στα ύψη αετός να καμαρώνεις,
μες τα δικά μου τα φτερά
πληγές κρυφές μου να ματώνεις,
Μα εσύ δεν είσαι αετός,
ένας απλώς χαρταετός,
χάρτινα τα φτερά σου,
ζήλευες πάντα τα ψηλά,
και να κρατάς στην αγκαλιά,
τα ψεύτικα τα όνειρα σου.
Μα εσύ δεν ήσουν αετός,
ένας φτηνός χαρταετός,
κρυμμένος στην σκιά σου,
πάψε το ψέμα να πουλάς,
γιατί το νήμα που κρατάς,
το αμολώ και χάρισμα σου.
Μέτρησες λάθος τον καιρό,
αυτά τα ύψη αετοί δεν τα ζηλεύουν,
να μη σου πω το άντε γεια,
και τα κομμάτια σου μαζεύουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου