Στης μοναξιάς την λήθη... Νίκος Ορφανίδης

Κάποτε απλώναμε του χάρτες στα αστέρια
και χτίζαμε καινούριους ουρανούς
τώρα χαθήκαν τ' όνειρα κι εμείς με άδεια χέρια
σε άχαρο ταξίδι και σ' αδάμστους καιρούς

Πάλι μας πνίγει η σιωπή στην μοναξιάς την λήθη
κι ο έρωτας μας έγινε ξεκούρδιστο παιχνίδι
τώρα το παίζουν τα παιδιά λόγια αγάπης λένε
χρόνια τα λέγαμε κι' εμείς μα τώρα μόνο κλαίμε

Τώρα μες του σύμπαντος κυλάμε τα σκοτάδια
σαν άγνωστοι κομήτες της σιωπής
τώρα χαμένοι στ' άγνωστο μετράμε τα φεγγάρια
που κάποτε αρμενίζαμε με φλόγα και ορμή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου