Στο τέλος της χρονιάς τ’ αστέρια σβήνουν
Ο άνεμος σταματά ν’ ανασαίνει κι η Σίβυλλα τραγουδά
Πρώτα τραγουδά για τη σκοτεινιά που μπορεί να δει
Τραγουδά μέχρις ότου να φτάσει στην εποχή
Δίχως χρόνο και το σκοτάδι που δεν μπορεί να δει
Κανείς δεν ακούει τότε καθώς συνεχίζει το τραγούδι
Για όλες τις λευκές μέρες που μας δόθηκαν
Μία προς μία κι έγιναν χρώματα γύρω μας
Ένα φως που έρχεται στο μάτι απ’ έξω μακριά
Όπου αρχίζει προτού μπορέσει να το δει
Καίγεται μες απ’ τις λέξεις που κανείς δεν έχει πιστέψει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου