Χαράματα στην θλίψη τριγυρίζεις
του έρωτα σου ψάχνεις το κλειδί
εικόνες με την σκέψη ζωγραφίζεις
και της αγάπης την πηγή να πιεις να δροσιστείς
Πάλι το σήμερα μέσα στην χίμαιρα
θολό τοπίο στης σιωπής την καταχνιά
μα είναι τα σύνορα κλειστά με σίδερα
και της αγάπης η πληγή να μη περνά
Αλίμονο σ’ εμάς που αγαπάμε
που το αντίο μας καρφώνει την ψυχή
τα χρόνια μας στην λήθη να περνάμε
με μια ανάμνηση κι οι νύχτες μας μια φυλακή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου