Μια ζωή πίσω από στεγανά,
από κλειστά φινιστρίνια
μια ζωή κυλά αργά
μέσα στη μέρα
και στη νύχτα,
στο σήμερα
και στο αύριο,
μας χωρίζει ο Ωκεανός
από την πλησιέστερη ακτή.
Το βλέμμα στο άπειρο,
προσπαθεί ν’ ανιχνεύσει
σημάδια θεϊκής ύπαρξης.
Όλα είναι εδώ.
Εσύ, εγώ, ο κόσμος όλος
ο Θεός ο ίδιος,
τόσο μακριά
αλλά και τόσο κοντά,
να, τώρα θ’ αγγίξω τον Ουρανό
και την Θάλασσα,
κοντά κι απόμακρα,
το παρόν που επιπλέει,
βαρκούλα στον Ωκεανό,
την ίδια τη ζωή
που απομακρύνεται αργά- αργά,
αλλά μας παρασύρει
να τη γνωρίσουμε στο βάθος,
βήμα προς βήμα,
να δραπετεύσουμε
από την πραγματικότητα
να ζήσουμε την αληθινή ομορφιά,
να ζήσουμε το όνειρο,
να ζήσουμε την στιγμή.
Η ευτυχία είναι στιγμές,
Ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα,
νηνεμία μετά την θαλασσοταραχή,
ελπίδα μετά τη απογοήτευση,
γέλιο μετά το κλάμα,
στιγμές ξεχωριστές ,
που σε απογειώνουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου