Της αγάπης... Μιχάλης Γκανάς.

Μπακίρι από γιαννιώτη γανωτζή

να φέγγει να σπιθοβολάει το γέλιο σου

τα λόγια σου να σκάνε μέσα σου

σαν τις χειρομπομπίδες .

Κορμί που λάχτιζες σαν αγριμάκι

Προτού σε πάρει ο ύπνος,

τρείς νύχτες τώρα με διπλό προσκέφαλο

αχνίζω νικοτίνη,

τρέχω με ογδόντα πυρετό

ύστερα με διακόσια

τρελαίνομαι στις δημοσιές.

Κι η μοναξιά ένα μάθημα πικρό

κι ο θάνατος μια μαύρη κουβαρίστρα

έλα με την αγάπη

έλα με το νερό.

Μη λείψεις άλλο μη μ ‘αφήσεις

παλάμη διάφανη κι ορθή καρδιά,

που σ ‘αγαπώ που με τρομάζεις,

που μου ‘δωσες ψωμί κι αστροφεγγιά

το μέταλλο του στήθους πάλι

και του κορμιού το κοιμισμένο τύμπανο.