Όλη ζωή μας σ' ένα κύμα
κι’ αυτό το κύμα ψάχνει μια στεριά
πάντα μας παίρνει του καιρού το πρίμα
αγκαλιασμένοι την πικρή μας μοναξιά
Της φουρτούνας ταξιδιώτες
χωρίς καράβι και θεό
του ονείρου στρατιώτες
να μετράμε τον καιρό
Με μια πυξίδα χαλασμένη
κι οι νύχτες δίχως μία ξαστεριά
απ’ της αγάπης την γιορτή χαμένοι
μας αρμενίζει η δική μας μοναξιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου