Στην βροχή στο ξεροβόρι
στον χιονιά και στην σιωπή
ήσουν ένα πεφταστέρι
ήσουν χάδι της αυγής
μες στις νύχτες του χειμώνα
που μιλούσε η μοναξιά
της αγάπης τον χιτώνα
μου ‘δινες για φορεσιά
Σκέπαζες την μοναξιά μου
και της νύχτας την σιωπή
κένταγες τα όνειρα μου
στ’ ουρανού σου την αυλή
τώρα σύννεφα σκεπάσαν
τον μικρό μου ουρανό
κι’ αργοσβήνει η καρδιά μου
στης σιωπής σου τον βυθό
Πάλι μόνος στους ανέμους
στης σιωπής την σκοτεινιά
χάθηκε το πεφταστέρι
χτίζει γι’ άλλον την φωλιά
ήρθαν άτακτες εικόνες
χάθηκε κι φορεσιά
τον δικό μου τον χειμώνα
ξανά πήρα αγκαλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου