Αχ αυτά τα μάτια της... (Γιάννης Ποταμιάνος)

Αχ αυτά τα μάτια της τα έκπληκτα

Τα αμήχανα, τα φοβισμένα

Που χάνονται στα όνειρα, στα βάσανα

τα πάθη

Ουρλιάζουν την αδυναμία τους

Κραυγάζουν την μοναξιά τους

Αχ αυτά τα μάτια της τα ευγενικά

τα υποταγμένα, τα ταπεινά

Που κρέμασαν σαν δάκρυα το θυμό τους

την απόγνωση, την θλίψη

Πόσο λαίμαργα προσμένουν την αποδοχή

Την επιβεβαίωση

Την κατανόηση

Αχ αυτά τα μάτια της τα τρυφερά

τα γλυκά, τα ονειροπόλα

Πόσο πικραμένα μπορούν να γίνουν

Σαν κοιτάζουν τα δικά μου

Αχ αυτά τα μάτια τηςουρλιάζουν

Σαν νοιώσουν την απειλή

του φεγγαριού

Σπαρταρούν σαν ιδρωμένακορμιά

Μέσα στην λαγνεία τους

Εκστασιάζονται

Και χτυπούν, μάτια μαχαίρια

Μάτια στιλέτα

Μάτια τσεκούρια στριφογυρίζουν,

Απειλούν

Αχ αυτά τα μάτια της Τείχη υψώνουν υπερηφάνειας

Με την παγωμένη ομορφιά τους

την γαλαζοπράσινη

Τρέχουν σαν ποτάμια ανάμεσά μας

Βουρκωμένα

Χείμαρροι βίαιοι ορμητικοί

Με παρασέρνουν

Με εκμηδενίζουν