Στην φυλακή της μοναξιάς πάλι φυλακισμένη
μέσα σε βράδια ανήμερα και φεγγαρολουσμένη
το όνειρο στ’ αζήτητα να ψάχνεις κάθε βράδυ
μήπως και πιάσεις μια χαρά και μιας αγάπης χάδι
Στους δρόμους της ανατολής που λένε τα γραμμένα
μη ψάχνεις χάδια αδέσποτα με ψέμα ποτισμένα
τσιγάρα είναι της στιγμής που καιν τα περασμένα
κι αφήνουν πάντα αμυχές και μάτια δακρυσμένα
Μες στης ζωής την καταχνιά γυρνάς απελπισμένη
μέσα στου νου τα ασύμμετρα να τρέχεις φοβισμένη
του έρωτα τα χρώματα να κρύβουν τα σκοτάδια
μέσα στο κάστρο της σιωπής της μοναξιάς καράβια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου