ΑΚΡΟΒΑΤΗΣ... ΛΙΤΣΑ ΜΟΣΚΙΟΥ

Ακροβατεί η ψυχή μου... 

πάνω σε σημεία στίξης…

ώρες ώρες αυτό το κόμμα….

γίνεται δρεπάνι..

και με θερίζει...

μια παρένθεση …

μου περιορίζει το όνειρο…

κάποια αποσιωπητικά με κάνουν να διστάζω …

ένα θαυμαστικό καρφώνεται στη καρδιά μου…

μια παύλα δε μ αφήνει πια να μιλήσω…

μια αγκύλη με απομονώνει ….

Κι ένα ερωτηματικό … συνεχίζει να κρατάει το σχοινί

τεντωμένο …

Μα επιτέλους που είναι αυτή η τελεία …

Ποτέ δε μ’ άρεσε αλήθεια να γίνω ακροβάτης…