Ξέρω να χάνω.
Ξέρω να αντέχω.
Να σκοτώνω εμένα την ίδια, για να αναστήσω εσένα.
Ξέρω να κοιμάμαι σε ένα κρεβάτι από πρόκες
και να ξυπνάω πάνω στο παγωμένο χιόνι.
Ξέρω να χάνω..
Ξέρω να χάνομαι.
Να χάνω τα λόγια που θέλω να πω,
που ποτέ δεν θα μπορέσω να σου ψιθυρίσω πάλι.
Να καταπίνω δηλητήρια και να ξεγέλαω τον θάνατο
πως είμαι ζωντανή.
Ξέρω να χάνω.
Ξέρω να ξεχνάω.
Να με σταυρωνεις και να λέω δεν πονάω.
Να με εγκαταλείπεις και να λέω σε ευχαριστώ.
Να με φυλακίζεις και να κάνω πως γελάω.
Ξέρω να χάνω.
Ξέρω όταν φεύγεις να κοιμάμαι στην υγρή άμμο.
Να έρχεσαι και να ξυπνάω σε ένα λιβάδι από ανεμώνες.
Να με πονάς και να λέω δεν πειράζει.
Να σε πονάω και να πεθαίνω για να ζήσεις εσύ.
Ξέρω να χάνω.
Έχω μάθει πολύ καλά να με μισείς
και να μισώ τον εαυτό μου.
Να με κόβεις με το μαχαίρι
και να σου φιλάω τα χέρια.
Να με αφήνεις στην άκρη του γκρεμού
και να μαζεύω αστέρια.
Ξέρω να χάνω.
Να σε χάνω όμως..
Δεν έμαθα ποτέ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου