Ο Έρωτάς μας... Μαρία Νικολάου.

Είναι που πίσω απ τα χείλη σου
επινα κόκκινα φιλιά.
Είναι που στη γραμμή της πλάτης σου, 
άφηνα όλους τους στεναγμους μου.
Είναι που καραβάνια έρωτα αμαρτωλού, 
ταξιδευαν τις άγριες ηδονές μας.
Το πρώτο μας φιλί, θυμάσαι;
Έλιωσε το Δεκέμβρη μες τις χούφτες μας.
Δακρυσανε τα έλατα.
Μπλεχτηκαμε στο χιόνι και του βαλαμε φωτιά.
Κοκκινο και λευκό σε συνουσία μαγική.
Όσα ταξίδια έζησα στη θάλασσα, μαζί σου όλα.
Νότια κύματα αφουγκραζονταν τα πάθη μας.
Μαύρο μαντήλι οι στιγμές και ερμητικά κλειστά τα μάτια.
Να μην ακούς ούτε το "αχ"... Να νιώθεις μόνο.
Δύο ζωές. Δύο κορμιά. Έρωτας ένας.
Ψυχή μου...γέρασα...

1 σχόλιο: